>Subat ayi sadece 1-2 gun kisadir diger aylardan ama yine de insanin icini bir hafiflik duygusu doldurur Subat geldiginde. Aybasi daha cabuk gelir, daha az calisilir, daha kolay gecer gibi bir hisse kapilirim ben subat aylarinda.

2009’un Subat’i, bu sevimli ayla ilgili dusuncelerimi kalici olarak degistirecek sekilde guclu ve yogun girdi hayatimiza. Ayni hizda firtinalar estirmeye devam ediyor. Pozitif ve negatif seyler bir arada ama hepsi cok yogun yasaniyor.

Subat’a Tunc’un dunya ikinciligi haberiyle sevinerek girdik. Turkiye’den ziyaretimize gelecek ailemizi heyecan icinde bekliyorduk zaten, onlar gelince sevincimiz katlandi. Ancak mutlulugumuz Lara’nin hastalanmasiyla golgelendi. Hafif ates, karin agrisi ve dokuntuler, bizi Dengue Fever endisesiyle inanilmaz korkuttu. Fakat hastaligin “hand-foot-mouth disease” diye bulasici bir cocuk hastaligi oldugunu ogrenince rahatladik. Arda ve Batu da hastalandi tabii ki, hem de Bali’de. Uc hasta cocukla harika bir tatil gecirdik.

Donuste, tam da ne guzel bir tatil gecirdigimizi ve aradan bir de cocuk hastaligi cikardigimizi dusunuyorduk ki, Lara yine hastalandi. Yine cok endiselendik, hala da endiseleniyoruz. Atesini dusurebilsek, biraz birseyler yedirebilsek, test sonuclari temiz ciksa…

Bu arada iste uzun zamandir yasamadigim yogunlugun bir anda baslamis olmasi, Pazartesi gunu inboximin 300’den fazla mail ve calisilmasi gereken bir suru projeyle dolmus olmasi da ustune tuz biber ekiyor. Yarin itibariyle, Mart’in ilk haftasi bitecek asiri yogun bir maraton basliyor benim icin iste. Bali tatili fotograflari ve yazisi yine Mart’a kalacak gibi gorunuyor… Iste olmak ve bir suru seyi bitirmek zorundayim, oysa aklim, ruhum evde, cocuklarda. Zamani durdurmak yada ikiye bolunmek istiyorum. ah, su Subat bir bitse.

Neyse, pozitif dusunmeye devam. Elbet bitecek su hircin cuce Subat, az kaldi. Umarim sakin, huzurlu bir Mart ayi bizi bekliyordur.