>Kurtulamadik su viruslerden bir turlu. Bogaz agrisi, oksuruk, burun akintisi dolasip duruyor evin icinde. Simdi de beni ve Arda’yi vurdu. Baba Singapur’da, e ikimiz de hastayiz, oglan zaten mizmiz, iyice yapismis durumda bana, bari koynuma alayim aksam dedim. Kusarsa, oksuruk krizi falan gelirse sakinlestirmek daha rahat oluyor elimin altinda olunca. Bastan hic yatmak istemedi zaten de, “beraber yatalim” deyince razi oldu. Keyifle pijalamarini alip kuruldu bizim yataga. Kitaplarimizi aldik, uzandik. Ben kendi kitabimi okudum, o kendi kitabini okudu kendince. Sonra isigi kapattik.

Isiklar sonunce once rahat edemedi. Yastiklari yerlestirdik bir kac kere. Sonra parmagiyla birseyler gosterdi bana „Anlamiyorum bebegim, senin gorduklerini ben goremiyorum. Hadi konus da anlat ne gosterdigini“ dedim. Elleriyle birseyler anlatmaya calisti ama anlamadim. Vazgecti, „u“ (su) istedi, icti, sonra gogsume yatti. Rahat edemedi, karnima yatti. Gene rahat edemedi, yuzyuze donduk, birbirimize sarildik. Ben onun sirtini, o benim yuzumu ve saclarimi oksadi gozlerimin icine bakarak. Kim kimi uyuttu emin degilim, sanirim o beni. Gece her oksurusunde uyanip onu seyrettim dakikalarca. Uzun kirpiklerinin los isikta tombul yanaklarina dusen golgesini, masumlugunu, bebekligini zihnime kazimak istedim. Minik ayagini avucuma alip, o pamuk yumusakligini tenimden icime cektim. Hic unutmayayim bu halini, onun o bebek kokusu burnumdan hic gitmesin istedim. Yuzumu oksayan minicik elleri, kocaman oldugunda bu halini ne kadar ozleyecegimi dusundum. Lara’yi ozledim, gidip onu da alsam koynuma diye gecti icimden ama sonra uyandirmaya, rahatini bozmaya kiyamadim. Sabah uyandirip kucagima aldigimdaki uyku kokulu, simsicacik sarilisi geldi aklima, icim isindi. Cok asigim ben, cok.