>Yavru kuşlar babalarıyla Türkiye’de Perşembe günüden beri. Garip bir his, aklım hep onlarda ama sağolsun, Tunç heryerden canlı yayınla gösteriyor neler yaptıklarını. Ne yiyorlar, ne yapıyorlar yakın takipteyim. Herşey yolunda. Lara zaten çok heyecanlıydı gitmeden önce, şu anda çok mutlu. Arda için endişeleniyordum ama o da kiraz, yeşil erik, su böreği, hediye arabalar falan derken alışmış hemen.

Çok yoğun bir hafta beni bekliyor sanki, bol toplantılı, bol fabrika ziyaretli olacak. Ama seviyorum fabrikalara gitmeyi, gerçek yaşantının içine girme imkanı veriyor bana. İşçilerle konuşmayı seviyorum en çok ama onlar benimle konuşmuyorlar kolay kolay. Kumaşalara, ürünlere dokunmayı seviyorum.

Bir konfeksiyon fabrikasındaki en estetik makine olduğunu düşündüğüm kumaş kontrol makinasını seyretmeyi seviyorum.

Örümcek ağı bağlamış gizli köşeleri bulmayı ve ben buraların resmini çekerken etrafımdaki insanların panik halinde temizlikçi bulma çabalarını seviyorum.

Paslı, kocaman, yorgun kapılarını seviyorum.

Evet, motivasyon tamam. Bu gazla hafta sonunu getiririm ben. Yorgunluktan bebeklerin özlemini de az hissederim. Bir hafta geçti mi, kalır iki hafta.