>Arda’nın ‘baba’ dışında hala doğru düzgün birşey söylediği yok. Konuşma terapisti masraflarını sigortanın ödemesi için gereken sevki almaya gittiğimiz çocuk doktoru, ‘terapiye gerek yok, konuşur yakında’ deyip bizimkileri gönderince, benim Arda’yı terapiye gönderip iki ayda bülbüller gibi şakıtma hayallerim de şimdilik suya düşmüş oldu. Bayramdan sonra şahsen eğileceğim konuya.

Adam hala dada, dudu dışında kelimeye benzer laf etmiyor. Endişeleniyorum. İşin komik tarafı, evdeki Endonezya’lı bakıcının bu bebek konuşmalarını anlamlı buluyor olması. Her akşam geldiğimde ‘bugün Arda şunu dedi, yok bunu dedi’ falan diye rapor veriyor. Gülüp geçiyorum tabii ki, Endonezya’ca böyle komik bir dil demek ki, bebek konuşması gibi, her şeyi birşeye benzetebiliyorsun… Yok canım, bizim oğlan Bahasa konuşuyor olamaz.. yok, yok, olamaz.. İnsan bir anne demeden ‘baba ada’ falan der mi? demez demez, benzetiyorlar… Benzetiyor olmalılar… Aaaa, üzüleyim mi, sevineyim mi şaşırdım vallahi..