>Bu hafta cok yogun gececek. Buyuk ihtimalle hafta sonuna dek yazi yazamam, hafta sonu zaten hic yazamam. Maraton baslamamisken buradaki yasantimizdaki son hos gelismeyle ilgili yazmak istedim. Buraya yeni tasinmis Turk ailelerle tanistik. Hafta sonlarimiz birden beklemedigimiz sekilde keyiflendi. Ne kadar ozlemisiz kendi dilimizde sohbet etmeyi, yabancilar icin hicbirsey ifade etmeyen konularda konusup, yine Turkler disindakiler icin hic komik olmayan esprilere gulmeyi.
Sanirim iki ay onceydi, bir arkadasimiz bizi yemege davet etti. Davetliler arasinda Malezya’li bir ciftle tanistik ve bizim Turk oldugumuzu ogrendiginde, “aa, benim yeni mudurum Turk” diyerek aile hakkinda kisa bir bilgi verdi ama o gece telefon alisverisi yapilmadi nedense. Daha sonra Tunc ayni adamla tesadufen Starbucks’ta karsilasti ve bu kez telefon numarasini aldi. Hemen arayip tanistik, o hafta sonu birlikte kahvalti ettik. Cocuklar hemen kaynastilar, tabii ki biz de.. Hatta bayramda Bali’de de birlikte kisa bir tatil yaptik.
Bu esnada H&M’de calisan baska bir Turk bayan oldugunu ogrendim. Hemen bizim imalatcilardan biriyle temasa gecip, bu bayanin da telefonu alarak tanistik. Iyi anlastigimizi simdiden gonul rahatligiyla soyleyebilecegim, cok tatli bir aile girmis oldu hayatimiza.
Yine ayni donemde, bir gun benim mudurum Steve gelip, yanlarindaki eve Turk bir ailenin tasindigini, minik bir bebekleri oldugunu soyledi. Telefon numaralini bilimiyordu, bu yuzden hemen kisa bir not ve telefon numarami yazip, Steve’den komsularina vermesini rica ettim. Iste ucuncu aileyle de bu tesadufle tanistik.
Dorduncu aileyle ise, Turkiye’deki bir arkadasimin arkadasi vasitasiyla Facebook’tan tanistik. Onlar da cok tatli, bizim kafa yapimizda cikmasin mi? Super!
Hemen bir e-mail grubu kurup, herkesin tanidigi ve bildigi diger Turkler’e iletmesini rica ederek, ulasabildiklerimizi en azindan sanal olarak birbiriyle baglantiya gecirmis olduk. Yukarida bahsettigim aileler disinda katilim olmasa da, bir anda cok keyifli bir grup olusmus oldu. Iki haftadir firsat buldukca gorusuyoruz. Cumartesi gunu bizim evde Turk usulu mangal partisi yaptik. Acili ezmeli, rakili, patlican kebapli, fasil muzikli, bol sohbetli. Inanilmaz keyif aldik. Pazar gunu yine hep birlikte Cafe Batavia’daydik. Isin guzeli, cocuklar o kadar guzel anlastilar ki, biz rahatca oturup sohbet edebiliyoruz.
Burada gorustugumuz tek Turk aile, Turkiye’ye dondugunde cok uzulmustum. Yabancilarla kurulan arkadasliklarim cesitli sebeplerden bir turlu cok guclu olamadi, ayni yakinligi, ayni samimiyeti yakalayamadim. O yuzden suanda cok mutluyum. Eninde sonunda, burada da birileriyle iyi bir arkadaslik kuracagima dair inancimi hic yitirmemistim, ama birden fazla kisinin karsima cikmasi cok hos bir tesaduf oldu benim icin ve tabii ki butun aile icin.
Yavuzdoğan Ailesinin Endonezya Macerası 
>Darsi basima diyeyim, ben en cok Leonardo'nun turkcesi icin Turklerle tansmak istiyorum. Simdilik tanistiklarimla ayri dunyalarin insaniyiz ve daha daha nasilsinizdan oteye giden bir konusmamiz olmadi:)Bekleriz yeni hikayeleri!
>aynı dili konuşmak aynı espiriye gülmek gerçeken özlenen şeyler oluyor benimde çok iyi anlaştım sadece 1 arkadaşım var ve yakında tr ye dönüyor umarım yeni insanlar çıkar karşıma.
>Ne güzel! Sizler adına gerçekten çok sevindim. Bende burda ne kadar denediysem de yabancılarla kaynaşamadım. Hatta çok da üzülmüştüm, ben de mi problem diye. Ama şimdi görüştüğümüz 2 Türk aile var, hepsi de bizim gibi. Kendimi Türkiye'de gibi hissediyorum onlarlayken.
>Beste, darisi basina. Burada da ayri dunyalara ait cok Turk var, malum.. O yuzden herkes birbirine biraz temkinle yaklasti basta. Ben de Arda'nin konusmasina faydasi olur diye cok seviniyorum ama onun da disinda, ayni kulturden arkadaslari oldugu icin mutluyum. Dusunsene, bayramlasabilecekler, 23.nisan kutlayabilecekler, Hidrellez'de gul agacinin altina dileklerini gomebilecekler birlikte. Tek basima ben beceremedim bu tur kutlamalari yapabilmeyi. Zaten cocuklar nasil sahiplendinler birbirlerini bir anda inanamadim. Karamel Mutfak, umarim anlasabileceginiz birileri karsiniza cikar en kisa zamanda. Zeynep, cok tesekkurler :). Ben de kendimi cok garip hissettim bir turlu istedigim seviyede bir arkadaslik kuramayinca Turk'lerden baskasiyla. En buyuk hayal kirikligini da Lara'nin arkadaslarinin annelerinde yasadim. Ne de olsa ortak konu belli, zaten okul toplantisi ve dogum gunlerinde gorusuluyor, ordan baslanir birseyler paylasmaya sonra dost olunur diye dusunmustum. Ama olmadi maalesef. Sebepleri cok tabii ki, tez konusu olur 🙂
>Ne kadar sevindim çocuklarınız adına…İnşallah uzun soluklu dostluklar olur hepiniz için..Sıla özlemini biraz olsun dindirir misiniz, yoksa birbirinizin tiryakisi olunca daha çok mu özlersiniz vatanı?Zaman gösterecek..Bu arada duygu ve anıları paylaşmayı ihmal etmeyin ki biz de okuyup sizlerle paylaşalım…Sevgilerle..Blogunuzun tiryakisi Anonymous 🙂