>Bugunku yazi benden degil, alinti yapiyorum. Birilerini ozleyen herkese…
Creating Connections While Apart
Family Ceremonies
Life’s journeys may sometimes take us away from our families and friends, but there are many ways to stay connected. Aside from making use of the technology available—speaking on the phone or seeing each other from across cyberspace—we can create simple ceremonies using nature and our own thoughts to connect our hearts across the miles.
The first step in creating your ceremony is to look to nature for similarities in the different surroundings. The second step is agreeing upon something that is meaningful to all involved. If your mother loves birds, then perhaps each time you hear a bird chirp, you can think of her and mentally send love. You may choose the sight of a butterfly, the feel of a breeze or raindrops, or the scent of flowers to remind you of a special someone. The pink glow of sunset might be your favorite time to send a thought, or perhaps the warming oranges of sunrise. We can all see the sun, the moon, and an array of twinkling stars when we look to the skies. The monthly full moon may be your time to connect with your loved ones, or the first star you see each night, knowing that they, too, are gazing into the night sky and sending love. You could choose a day that you would usually celebrate together, such as a holiday or a solstice. If you once shared Sunday brunches in the garden, you can! each seek out a garden on Sundays. Or you can choose a specific time and account for the time difference in order to connect by heart and mind at exactly the same moment.
With practice, we may learn to recognize the feeling that comes when a loved one sends energy our way, and the feeling of soul-to-soul communication. In this case, distance may indeed make our connections stronger. There is certainly much to make us think of our close friends and loved ones often, but when we decide upon a reminder together, we create a simple ceremony of connection that defies any distance.
Yazinin orjinali burada http://www.dailyom.com/articles/2009/20773.html
Yavuzdoğan Ailesinin Endonezya Macerası 
>Evet, evet işte bende bu bahsedilenden yapıyordum zaten. Gökyüzünde dolunay'a bakıp "Bak, Lara'cım annane de aynı aya bakıyor" derim hep. Gerçekten de sevdiklerimizi düşünmeden geçirdiğimiz birgün bile geçmiyor burada. Onlara olan hislerimiz ve sevgimiz o kadar güçlendi ki. İyi ki koymuşsun Selen bu yazıyı çok duygulandım.
>Ayrılığı, ilişkileri güçlendirecek bir kavram olarak düşünmemiştim hiç. Ama gerçekten böyle bir sonucu oluyor galiba.
>Aa ilk defa kendimden başka dailyom la yolu kesişmiş birine rastlıyorum.. Buaralar çok sık okumuyorum ama biara hersabah okuyordum, bağımlılık yapmıştı.. 😉 Yazılardaki sakinlik ve umut çok hoşuma gidiyor.
>Ben de haftada bir iki kez mutlaka okuyorum, cok hosuma gidiyor. Gerci tek ortak nokta Daily OM degil sanirim. Sualti tutkusunu da paylasiyoruz sanirim. 🙂
>Eveet kesinlikle !Tabi endonezyada yaşıyor olman sualtı açısından inanılmaz güzel. Ben gitmedim hiç ama birçok arkadaştan epey hikaye dinlemdim ve çok resim video gördüm. 🙂 Ah ahh. dalışı özledim şimdi kış vakti 🙂
>Kesinlikle cok sansliyim o konuda.. Gerci ben simdilik Bali disinda bir yerde dalamadim (cok nankor bir ifade oldu farkindayim ama ne noktalar var burada.. yazik bana!) ama Aralik'ta Manado'ya gitme planimiz var. Dort gozle bekliyorum 🙂