>Dun evimize donduk. Oyle guzel bir tatildi ki anlatmaya nereden baslasam bilemiyorum. Su anda hepimizin ustunde hala sarhoslugu var, ruyada gibiyiz. Hala tirnaklarimin icinde ne kadar fircalasam cikaramadigim incecik volkanik kum tanecikleri, parmagimin kenarinda minik bir mercan cizigi, hergun ucer saat palet vurmaktan agriyan bacaklar, gunesten acilmis sac telleri, cantamin on gozunde deniz kabuklari var… Bunlar hep yerlerinde kalsalar, kendimi hep boyle iyi hisseder miyim acaba?
Yavuzdoğan Ailesinin Endonezya Macerası
Yavuzdoğan Ailesinin Endonezya Macerası 
>Düşünen beynine,yazan eline sağlık bitanem.Mutluluğun,huzurun daim olsun.Seni seviyorum.Deniz kabuklarını sakla ama topladığın yerlerin resimlerini çekmişsindir eminim.Onları bize de göster ne olur.Bekliyorum,bekliyoruz.Annişin
>Hoşgeldiniz!!!Merakla bekliyorum maceları, ayrıntılı olsun lütfen…Burada yoğun gökgürültülerinin eşlik ettiği siyaha yakın gökyüzünü izlerken, içimin burkulmasının yarattığı kıskançlık bilmem cümlelerime yansıdı mı :)))))Vallaha ne diyim, içinize sinsin, tırnakların içindeki volkanik kum tanecikleri sonsuza kadar orada kalsın :)))Yağmurlu İzmir'den sevgilerleEbru