>
Bugun itibariyle tam iki senedir birlikteyiz Jakarta. Istanbul’la aramizda olan ask-nefret iliskisini hic yasamadik seninle. Daha ilk goruste alisiverdik, kabullendik birbirimizi. Ne guzelligin, ne de karizman eski sevgilim Istanbul’la kiyas bile edilemez. Ama bana iyi gelmiyordu Istanbul, evden ne kadar pozitif cikarsam cikayim aninda girdabina aliveriyordu. Hatta zaman zaman cok kotu davraniyordu bana. Ama sen oyle misin? Hakedecek herhangi iyi birsey yapmasam bile gun boyunca bir suru kocaman gulucuk veriyorsun bana. Senden onceki hayatimdaki anlamsiz hizimi yavaslatiyorsun, nefes alip verisimin farkina varmami sagliyorsun. Gunesi gosteriyorsun bana ihtiyacim oldugunda ve enerjimi yeniliyorsun. Butun pisligin ve cirkinligin icinde o kadar cok guzellik sakliyorsun ki, hala sasiriyorum yol kenarindaki orkidelere, binalarin arasindan cikiveren ve butun gokyuzunu kaplayan gokkusagina, dort kisi bindikleri motorun uzerinden bana el sallayan cocuklara, agactan tepeme dusuveren mis kokulu tropik manolyalara, halk otobuslerindeki teneke calgili orkestralara ve daha pek cok seye.
Nice yillara sevgili Jakarta.
Not: Endonezya’da olan deprem bize cok uzak olan Aceh bolgesinde olmustur. Endiselerini feysbuk ve e-mail vasitasiyla gonderen herkese ilgilerinden dolayi cok tesekkur ederim. Beni gercekten cok duygulandirdiniz. Hepimiz iyiyiz, depremi hissetmedik. Sizlere kucak dolusu sevgilerimizi gonderiyoruz.
Yavuzdoğan Ailesinin Endonezya Macerası 
>hımmm.daha bir merak ettim şimdi.sevindim iyi olmanıza, çok sevgiler.
>simdi depremi okuyup hemen aklima siz geldiniz. iyi ki yazmissin:)
>cok guzel yazi, kus gibi hafifi bir insan, Tum Endenozya Bali gibiyse anliyorum o zaman nice yillara:)
>Ne güzel duygular yaşıyorsun. Daha nice uzun yıllar diyeyim bari:))
>böylesi huzurlu nice yıllara… tası tarağı toplayıp oralara gelesim geldi
>Endonezyanin beed coconut curry'si de beni aldi goturdu baska dunyalara :)Cok guzel anlatmissin , nice mutlu ,keyifli , saglikli senelere 🙂
>Nalan, çok teşekkürler. Duygu, düşündüğün için sağol. Hissetmedik çok şükür. Beste, Bali gerçekten çok özel, mistik bir yer. Jakarta aynen Bali gibi diyemem ama insanların huzuru ve canayakınlığı burada da var. Zaten alışmayı kolaylaştıran en önemli faktörlerden biri insanları sanırım. Zeynep, çok teşekkürler :)Banu, aman dikkat. Gelip nefret eden de çok, sen bana bakma. Çok teşekkürler 🙂
>Yeliz, beef rendang süperdir, çok güzel yemekleri var aslında. Curry'leri genelde başarılı. Yengeçten ıstakozdan falan hiç bahsetmeyeyim 🙂
>Canım,Kendi koşuşturmam arasında ,biraz da geçmişten edindiğim bilgilerle-depremin sumatrada olduğunu ve sumatranın sizden çok uzakta olduğunubildiğim için-daha önce temasa geçemedim,ama yine de ülkeye geçmiş olsun.Yıldönümün kutlu olsun.Mutluluğun daim olsun,güzel yüzün hep gülsün inşallah.Nice mutlu,verimli yıllara.Öpüyorum hepinizi.Annen
>Çok güzel anlatmışsın duygularını sevgili Selen.Sen mutluysan gerisi yalan.Ne şehir ne ülke nede diğer şartları gözün zaten görmüyor.Sevgiler buralardanA.B
>Yaşadığın yerden keyif alabilmek ne güzel. Huzuru bulmuş olmak dingin olmak ne iyi :)* Her şeye rağmen İstanbul 🙂 Hastalıklı bir aşk benimkisi 😛
>Ne güzel bi yermiş, ne güzel anlatmışsın, ne mutlu sana:)) **seninle tanışınca anladım ki endonezya diyemiyormuşım ben bi türlü:)) endenozya gibi bişiler çıkıyo:))**
>deprem mi olmuş? bizim dünyadan haberimiz yok bu SoCal'de :o) (bizimki de kelli felliydi ha!)Insan ona iyi gelen yerde yasamali…mutluluklar.
>Anne, tesekkurler. RRH, aynen oyle. Nerede oldugun cok onemli degil gercekten. Tesekkur ederim. Size de sevgiler. Ruhdagi, Istanbul cok hircin ama vazgecilmez gercekten. Dedigin gibi onemli olan huzuru bulmak 🙂 OIP,sen de haklisin. Ne kucuk, ne de buyuk unlu uyumuna uyuyor Endonezya kelimesi. Aslinda cok guzel bir yer mi emin degilim, dedigim gibi sevmeyeni cok, ama bana iyi geliyor iste. Acalya, ya iste gidip oyle dunyanin ucra yerlerine tasinirsaniz dunyadan haberiniz olmaz. Japonya'da olsan hemen duyardin :p
>dogdugumuz yer bize yar degil artik, nerede mutluysak orasi degil mi ;-)nice guzel, mutlu yillara Selen…
>baksana beed yazmisim heyecandan , o derece yani yengec , istakoz deme bana , atlar gelirim (Ilyas bebekken istakozdan cok korkup , avaz avaz aglamaya baslamis , yedirtmemisti bize , apar topar eve gitmistik ) heheheh
>Hep görmek isterim Endonezya'yı, Jakarta'yı. Ama "yol kenarindaki orkideler" dedin ya, merakım kat kat arttı. Kimbilir, belki bir gün…
>Canan, aynen oyle. Baska bir yerde, hatta herhangi bir yerde yasayabilecegini ve mutlu olabilecegini gormek muthis bir deneyim ama sonrasinda bu ruhlar iflah olmuyor gibi geliyor bana 🙂 Yeliz, farkettim farkettim. Biz goz donmesi durumu olmus istakoz kelimesini okuyunca. Gel valla, cocuklari kumsala salar istakozlara dalariz. Evren, her doga asiginin hayran olacagi bir bitki ortusune sahip Endonezya. Oyle yesil ki, taslarin arasindan bitkiler fiskiriyor. Soguk yerlerde evlerde seve oksaya saksilarda yetistirdigimiz bitkiler burada gokyuzune uzanan agaclar seklinde sokaklarda yetisiyor. Gercekten mutluluk verici cok fazla bitkiyle ve canliyla karsilasabiliyorsun gun icinde, ustelik de sehrin gobeginde.