Bugun Facebook’u actigimda bir arkadasimin  “Dishekimi Abdurrahman Bilmemne” ile arkadas olmasini okudum ve bu beni cok guldurdu. Bu davranis sekliyle normal hayatta karsilasmisligim cok ancak yazili ve umuma acik alanda uygulamasi ilk kez dikkatimi cekti. Ozellikle doktorlarda, avukatlarda ve dishekimlerinde yaygin olarak gorulmekle birlikte, muhendislerde ve akademik basamaklarda ilerledigi halde hayatin diger alanlarinda kendini ilerletememis butun sahsiyetlerde gozlemlenebilir. Yuksek Muhendis Cart, Doktor Curt, Muhendis (yuksegini yapamamis bu ama gene de muhendisligi kimliginden one cikmis) Zirt, Doc.Dr.Zort seklinde ornekler hepimizin hayatinda fazlasiyla vardir eminim.

Yeni tanistigi birine adini soylerken meslek sifatini kullanmak , soyadinin olmadigi zamanlardan kalma antik bir aliskanlik midir diye dusunmedim degil. Nalbant Huseyin Efendi, Hattat Mustafa falan gibi birsey olabilir diyerek anlamaya calistim bu insanlari. Ama yok be kardesim, artik bu devirde kendini lakabiyla, meslegiyle, babasinin adiyla falan, “”Haddehaneli Kel Esref” deyip, elini gogsune vurup, hafifce kafayi one egerek kendini tanitan var mi yahu? Sanmam, baska birsey olmali… Yoksa bunlar acik acik kendi islerini mi pazarliyor? Hadi doktorda, avukatta bu davranis seklini anladik. Bu is kollari icin  “word of mouth” en etkili pazarlama yontemi belki de ki, mantikli bulurum. Ama makine yuksek muhendisinin olayi ne? Ya universitede doktora yapip da kendine doktor diyen cevre muhendisine ne demeli? Doktor dedin mi zaten komsu teyze heyecanlanir, tansiyonu cikti mi kapini calar. Dertsiz basina dert acarsin ama gorulen itibar herseyin ustunde demek. 

Bir de kafami karistirirlar hep, yok yuksek makine muhendisi denmezmis, ayipmis da, makine yuksek muhendisi denirmis. Yoksa tam tersi miydi? Ayip olmasinin sebebi, muhendisin yuksegi alcagi olmaz mantigiymis. Sen yukseksen, ben alcak miyim hesabi. Sanki cumle icinde yerini degistirince anlami degisiyor, bak dogru yerini hatirlamiyorum bile.  Ego oyle buyuk ki baskasinin yukseginden kil kapabiliyor. Mevki yada titr nasil onemli bazi insanlar icin, oysa oylesine kof.

Hep kendime ait oldugunu dusundugum, dogdugumdan beri ismimin, benim bir parcam oldugunu sandigim soyadimdan vazgectigimde kendi icimde olanlara cok sasirmistim. Evlendikten sonra hicbir belgeyi degistirmemistim, benim soyadim degildi ya yeni gelen, kabul edilmemisti icimde. Hatta birseylerin degismesi gerektigine cok bozulmustu o koskoca egom.

Lara dogdugunda ise, ilk is nufus cuzdanindan is e-mailine kadar herseyi degistirmistim. Oyle kolay, cabucak vazgecmistim ki, beni buna iten sebebi anlamam, soyadimi hayatimdan silivermemden cok daha yavas oldu. Beni ben yapan ne ismim, ne de soyadimdi. Oyle cabuk kabuk degistirmistim ki, sasirmistim olanlara. Kendimi bazi seylerin ustunde hissetmistim, icimde koskocaman bir guc vardi, onu gormustum. Anne olabilmistim ya, demek ki her turlu mucizeyi gerceklestirebilirdi o guc. Oyle bir seydi ki, isim, sifat, meslek gibi kavramlar sadece insanlarin onun dis kabugunu algilayabilmesi icin konmus tanimlardan ibaretti. Annelik de o sifatlardan biriydi aslina bakilirsa da benim gozumu acan o mertebeye yukselmek olmustu. Herkes kendisinin ve etrafindaki herkesin icindeki pirlantayi gorebildigi, ucundan kenarindan, bir saniyeligine bile olsa parlakliginin farkina varabildigi gun dunya cok daha guzel bir yer olacak.

*Kendime isim yada lakap secsem ne derdim diye dusundum de, Yogurtcu’yu uygun buldum. Cok guzel yogurt mayaliyorum ben yahu. Yogurdu tutturmanin cok zor, mayalarin bes para etmez oldugu bu iklim ve cografyada, benim yogurtlarim harika oluyor. Muhendis diplomamla, boyle bir basari elde etmedim ben. Herkes evinde kedi kopek besler ben probiyotik ve prebiyotik bakteri besliyorum. O yuzden, bundan boyle biline, Selen’e yogurtcu denile.