Tehdidini hep ensmizde hissettigimiz, dilimize persenk olmus bir kelimeydi emperyalizm. Herseyin modasi oldugu gibi, kelimelerin de modasi geciyor ya simdi baska sozcuklere alisti dilimiz ve beynimiz. Komunizm nasil unutulup gittiyse, emperyalizm de miyadini doldurdu bizim icin. Avrupa ve Amerika belini dogrultmaya calisadursun, biz kendi icimizde bolunerek cogalma derdindeyiz.

Oysa ne korkardik emperyalizmden bir zamanlar. Uzun uzun dusunulup, Turk cocuklarinin neye inandirilmasi gerektigine karar verdikten sonra ozenle yazilip, bizlere ezberlettirilen tarih kitaplarimizdan somurgeciligin ocu oldugunu, biz zavalli Turklerin surekli birileri tarafindan somurulmeye calisildigini, nasil kahramanca bunlari geri puskurttugumuzu ogrenirdik. Sevinir, gururlanirdik ama ya bir gun gelir de bizi somurmeyi basarirlarsa diye de icten icten korkardik. Gunumuzde ulkemizde olan biten hicbirseyin sorumlulugunu almayip, herseyin bizi pusuya dusurmek isteyen dis guclerin buyuk planlari oldugu, bunlara karsi cikmanin imkansiz oldugu saplantilarinin tohumlarinin atildigi sayfalardi o tarih kitaplarinin sayfalari.

Halbuki yasadigimiz topraklar ve baglarimizi bir donem unutmamiz, simdilerde ise hic unutmamamiz istenen Osmanli tarihi somurgeciligin guzel ornekleri ile dolu. Aslinda, Osmanlidan da once, yasadigimiz topraklar somurgeciligin ilk orneklerine sahit olmus. Milattan once 15. yuzyilda Anadolu topraklari Hititliler ve Misirlilar arasindaki guc ve somurgecilik mucadelelerine sahitlik yapmis.  

Somurgecinin bir salagi , bir de kotusu var. Bazi somurgeciler somurdukleri ulkelerin kaynaklarini afiyetle yerken, zahmet edip ulkeye ve halka yatirim yapmislar. Dillerini ogretmisler, dinleri de empoze etmeye calismislar ama bazan olmus, bazan olmamis, o ayri ve cok derin bir konu. Alt yapisini gelistirmisler, uzun vadeli sehir planlari yapmislar, kanalizasyon, yol, tren yolu, madenler falan yapmislar.  Somurgecinin iyisi olmaz, olsa olsa cok uzun seneler daha orada olacaklarini dusunduklerinden yapmislardir bunlari da mutlaka. O yuzden bunlari salak somurgeciler olarak kategorize ediyoruz. Diger grup somurgeciler ise sadece suluk gibi kan emmis, etliye sutluye karismamis, sadece kendi adamlari icin bir iki yol, bir iki bina yapmis o kadar. Ne egitimle ilgilenmis, ne altyapiyla. Iste bunlar kotuleri.

Somurulen ulkelerin  kendi icinde bir hiyerarsisi var. Salak somurgeciler tarafindan somurulup mevcut altyapinin ustune kat cikarak gelismeye devam eden, sakir sakir Ingilizce konusan halklar, gelismis sehirleri ve Bati tinili soyadlariyla ile gurur duyarken, kotuler tarafindan somurulenler sansli komsularina giptayla bakip, tas ustune tas koymayan, adam gibi yol yapmayan somurgecilerine lanet ederek bitiriyorlar “bu memleket nasil kurtulur” konulu sohbetlerini.

Somurulen halklarda, DNA’lara isleyip gunumuze kadar gelen bazi davranis sekilleri olusmus. Beyaz derili insanlarin herseyi, kosulsuz sartsiz onlardan daha iyi bildigi, daha akilli  ve kesinlikle daha guzel oldugu gibi. Efendisinden kirbac yiyerek ceza alan insanlarin torunlari, ne olursa olsun “hayir” dememeyi, hep gulumsemeyi, asla basini derde sokacak birsey soylememesi gerektigini, gelecegi olmadigina inandigi icin gunu kurtarmayi ogrenmis. Kendilerinden olmayanlarin hangi “evet”in “hayir” oldugunu ogrenmesi, satir aralarini okuyabilmesi, laf kalabaliginin ardindaki gercegi gorebilmesi, korkutmadan iletisim kurmasi vakit ve emek istiyor.

Katilin suc mahaline geri donme durtusu gibi, somurgecilerin torunlari da eskiden dedelerinin cirit attigi, pardon, polo ve golf oynadigi bu uzak topraklari gezmeye, gormeye pek meraklilar. Ondandir her ulkenin turistik esya saticisinin ogrendigi dilin farkli, Endonezya’da Ingilizce iken, Vietnam’da Fransizca olmasi. Vietnam demisken, kendileri de 11. Ve 18. Yuzyillar arasinda  yerlesim alanlarinin disina cikip Mekong Deltasi, Saigon ve Kambocya bolgelerini somurmusler. Eh etme bulma dunyasi. Somurelim, somurulelim.