Noel Baba’ya cocuklarin mi yoksa buyuklerin mi ihtiyaci var diye cok dusunuyorum bu aralar. Cocuklarin saf ve sonsuz hayalgucleri bu tur figurlerle sinirli degil ki, kimi kandirmaya calisiyoruz. Bal gibi de buyukler kendileri icin cocuklari salak yerine koyuyorlar bu konuda. Senede bir kerelegine, o sihirli hayal dunyasinin bir parcasi olmak icin yapiyorlar butun bu sarlatanliklari.  

Noel Baba, katilasmis yetiskin kalplerini yumusatmaya, korelmis hayalgucunu sinirli bir sekilde acmaya birebir. Bir olcek Noel Baba’yi kirmizi  bir seye sarip yastiginizin altina koyun, sabaha kadar birseyiniz kalmaz, iki, uc hafta surecek bir gonul hafifligi ile hemen etkisini gostermeye baslar. Hergun burnunun ucundaki bir suru mucizeyi gormekten aciz yetiskin gozlerine, paketten cikmis hazir cozumler getirir.

Oysa gerek yok boyle seylere. Dis perisi de yok, Noel Baba da, cocuklar da bal gibi farkinda zaten. Hem onlarin isiltili karakterlere ihtiyaci yok hayal alemine dalabilmek icin. Bizim de yok. Tutun cocugunuzun elini, bakin gokyuzune, bulutlarin ustunde heyecanli bir maceraya cikiverin hemen. Onlarin gozunde hersey mucizevi, hersey heyecan verici. O heyecanin, tutkunun ucundan kenarindan birseyler bulassa tum gununuzu aydinlatmaya yeter.