Aylar once, daha onceden sadece ismen tanidigimiz, Sisli Sualti Sporlari Klubu‘nun sahibi Ihsan Bey, Kurban Bayrami icin 22 kisilik rezervasyon yapmak istemisti. O zaman daha odalarin yerinde kaziklar vardi. Kendimiz bile Ekim’e kadar neyi yetistirebiliriz emin degildik. Ancak Ihsan Bey, bize bizim kendimize inandigimizdan daha cok guvenmisti. Bu isi yapabilecegimize, oteli yetistirip, grubunu basarili bir sekilde agirlayabilecegimize inanmisti. Oturup durum degerlendirmesi yapip, cokca da risk alarak teklifini kabul ettik.

Aradan gecen zaman asiri yogun, oldukca stresliydi. Bazan isler tahminimizden hizli ilerledi, umitlendik, bazi zamanlar malzeme bulamadik, iscilerimiz koydeki dugun yuzunden bir hafta ortalikta gorunmedi. Iste o zamanlar umitsizlik, panik ve yorgunluk arasinda durumu kurtarmak icin cozumler bulmaya calistik. Tarih yaklastikca hepimiz asiri bir yogunluk icinde birseylerin ucundan tutmaya calisiyorduk. Yuzde yuz dolulukla acilisi yapmanin zorlugunu bastan biliyorduk ama son aylarda, umitsizlige kapilip, verdigimiz karardan pismanlik duydugumuz zamanlar oldu. Isler biraz yoluna girdiginde ise, boyle keskin bir hedefle baslangic yapmanin, bir anda butun oteli isler hale getirmenin ne kadar avantajli ve dogru oldugunu konusup kendimizi motive etmeye calisiyorduk.

Derken buyuk gun geldi catti. Grup adaya oglen ayak basacakti. Sabahtan 11 odanin her birine 6’sar kez girdim ciktim. Her seferinde bir eksik tamamlandi. Ilk grubumuzu karsilamalari icin koylulerden yardim istedik. Ilk tekne denizde gorundugunde, ben onuncu odanin havlularini yerlestiriyordum. Iskeleye yoneldigimde koyluler davullari calmaya baslamisti bile. Kendi imkanlariyla tahtalara pirinc cuvallarini gererek yaptiklari davullari ve flutleri oyle guzel caliyorlardi ki, o an bana dunyanin en guzel muzigi gibi geldi.

Tekne yanasip ilk grubumuz iskeleye ayak bastiginda, gozyaslarima hakim olamadim. Onca emegin sonunda, hedefimize ulasmistik. Adim adim her hali gozumun onunden gecti. Ilk goruste asik oldugumuz o issiz kumsal, direklerin birer birer denize cakilmasi, santiyemiz, okyanusun ortasinda koy koy dolasip tahta arayisimiz, catilarin dantel gibi tek tek orulusu, rattan iplerini hazirlayan yorgun eller… Burada 23 kisinin birden bulunmasi, odalarda yasanmasi, restoranda yemek yenilip sohbet edilmesi cok uzak bir ruyaydi hepimiz icin. Ruyamiz gerceklesmisti sonunda.

Ihsan Bey’in grubu hala bizimle. Bizim icin hep cok ozel olacaklar. Henuz biz bile neler olacagindan emin degilken bize inanip, guvendikleri icin, onumuze hedef koyup oteli Ekim 2013’te resmen isler hale getirmemize onayak olduklari icin kalbimizde hep ozel bir yere sahip olacaklar. Ufak tefek eksiklerimizi hosgorup, bizlere verdikleri maddi, manevi her turlu destek icin hepsine mutesekkiriz.

http://www.papuaexplorers.com