Gectigimiz haftalar Turkiye’deydim ya, memleketin icler acisi hali icime islemis. Cumhurbaskanligi secimi gonul yaramin en tepesine taht kurmus. Oncelikle oy kullanamayacak olmamiz feci halde sinirimi bozuyor. Endonezya’daki Turk sayisi 500’den az oldugu icin secim sandigi acilmayacakmis. Ne hos degil mi? Umarim gercekten yasalarin gerekliligi boyledir ve Endonezya’daki 6 tane Turk okulunun ve buradaki Turklerin cogunun bu okullarin ogretmenleri olmasinin kararla hic alakasi yoktur.

Zaten adaylar beni deli ediyor. Biri bas belamiz diktatorumuz. Oburunun ne oldugu belli degil, adi bile Turkce degil. Ekmelettin ne yahu ? Kala kala bunlara mi kaldi Turkiye Cumhuriyetini yonetmek ?

Iste bunlar oyle icime islemis ki, ruyama girdi. Ruyamda cumhurbaskanligi adayligini bana teklif ediyorlar. Hic dusunmeden kabul ediyorum. Cok korkuyorum, aileme yeterince vakit ayiramayabilirim falan diye dusunuyorum ama sonra “yaparim ulen, vatan sagolsun, yazin adimi” deyip kollari siviyorum. Care yok, bizzat ise girisecegiz. Kim cikariyor bu adaylari? CV’mi nereye gondereyim ?