>Yine Bali klasigi, Uluwatu’daki Kecak dansina gidiyoruz. Lara yolda soruyor da soruyor, “kac dakikada gideriz? Dans ne kadar surer? Yemegi nerede yiyecegiz? Vs vs. Sorulara babasi cevap veriyor sabirla. Ne oldugunu hatirlamiyorum ama en son uzman sorusunu soruyor. Babasi ona da cevap verince: “Baba sen osmansin” diyor. “Ne osmani kizim?” diyorum. “Kecak osmani, bak herseyi biliyor Kecak hakkinda”
Kopuyoruz tabii ki, baba mutlu, ben altima kacirmak uzereyim gulmekten.
Daha sonra at binmeye gittigimizde, o at tepesinde gulumserken ben ona sesleniyorum “topuklarini asagida tut” “at sarsilirsa arkaya yat, sakin one egilme” “dik dur” vidi vidi.
Attan inince bana itlifat ediyor “anne, sen de at osmaniymissin”
Cok sirin, cok. Hic duzeltmiyorum bu minik hatalarini. Nasil olsa ogreniyor dogrusunu. En son “yangic” dedigi “yangin” kelimesinin dogrusunu kuzeninden ogrendiginde cok uzulmustum. Bakalim “osman” in dogrusunu ne zaman, kimden ogrenecek.