>Bir bayram daha gecti dunyanin cennet bir kosesinde ama ailelerimizden uzakta… Tunc deli gibi calisti, biz cocuklarla deli gibi gezdik ve eglendik. Bayram hazirligi yapmadik, bayramlik giymedik, kapi kapi dolasmadik, el opmedik, bayram harcligi vermedik, baklava yemedik.

Ilk defa cocuklarin temel ihtiyaclarini karsilayip, onlara iyi vakit gecirten, egiten, ogreten, koruyan, besleyen, temizleyen kisi kimligimden siyrildigimi hissettim. Ilk kez onlarla birlikte bu kadar eglendim. Ilk kez kumsalin en guzel saatinin gun batimi oldugu konusunda Lara’yla uzun uzun konustuk. Ilk kez denizin kokusunu derin derin icimize cekip, denizin ne kadar buyuk olduguna sastik. Deniz mi topragi tutuyor, toprak mi denizi diye tartistik ilk kez.. Ilk kez Lara ata bindi, ve cok sevdi, ilk ortak aktivitemizi bulmus olduk boylece. Ilk kez bebek deniz kaplumbagalarini denize biraktik, ucumuz icin de yepyeni bir deneyimdi, birlikte heyecanlandik, birlikte baktik dalgalarin arasinda kaybolan minik kafalara. Ilk kez kollarimiza papaganlar aldik, korktuk ama caktirmadik. Ilk kez cekilmis denizden sahilde kalanlari inceledik. Ilk kez denizin gidisini ve gelisini gozlemledik birlikte. Birlikte planladik gunlerimizi, birlikte eglendik. Ilk kez tek basima, bu kadar yogun bir zaman gecirdim cocuklarimla ve bu kadar keyif aldim. Ne cok sey ogrendim onlardan su yedi gunde. Yenilendim, hafifledim…