>Dun aksam yemeginde yaklasan Cin yilbasindan, onumuzdeki senenin ne yili oldugundan falan soz acildi. Lara da ilgiyle dinlemeye basladi. Ilk sorusu “Cin’de tavsan yiliysa, Turkiye’de ne yili olacak?” oldu. Turkiye’de 2011 yili dedim, anlamadi tabii ki, bu sefer kisaca takvimi anlattim. Ustunde fazla durmadi cunku o sirada sohbet Cin burclarina kaymisti. Kimin Cin burcu ne diye konusuluyordu ki, bu burclar maymun, kopek, okuz, at falan gibi hayvan isimleri olunca daha cok ilgisini cekti. Benim burcum ne diye sordu, “sen maymunsun” dedim gulerek. Guldugum icin inanmadi, “gel bilgisayardan bakalim” dedim, “tamam” dedi. Baktik, gercekten de Cin burcu maymun. Bunun uzerine “buyuyunce ne olacagim?” diye sordu. Sen hep maymun kalacaksin dedim, cok gulduk.
Lara’yla birlikte cok guleriz biz, hatta gulme krizine gireriz karsilikli. Sadece ben degil, birlikte oldugu herkese nese bulastirir o. Daha minicik bebecikken boyleydi, cigliklar atar kikir kikir gulerdik, hala da oyle. Guldugumuz seyin cok komik olmasi gerekmez, guldukce kahkahalarimiz yenilerini dogurur, gozgoze geldikce durduramazsin kahkahalari, butun vucudun sarsilir, temizlenir. Onun saf nesesi oyle bir kaplar ki heryeri, neye guldugunu unutursun, icin hafifler, gozlerinden yaslar gelir, daha da cok gulersin.
Istiyorum ki hep ayni kalsinlar onlar. Benim anne olarak elde edebilecegim en buyuk basari onlari islemeden, sahip olduklari yuksek bilince zarar vermeden, kendimin ve cevremdekilerin korkularini empoze etmeden, ozguvenlerini sarsmadan buyumelerini saglamak olur. Cocuklarima birsey ogretme cabasinda degilim, ogretmek eger degistirmek demekse egitime de karsiyim. Hele de kendi korkularimizla onlari zehirleyerek ogretmeye calismak bir cocuga yapilabilecek en buyuk kotuluk. Engel bilmesin onlar, cunku engeller sadece bizim zihinlerimizde, kendi yarattigimiz seyler. Onlarin onu hep acik olsun, hep gulsunler, iclerinden tasan mutluluk etraflarina bulassin.
Yavuzdoğan Ailesinin Endonezya Macerası
Yavuzdoğan Ailesinin Endonezya Macerası 
>son paragrafına diyecek söz bulamıyorum.pes!
>super, keske becerebilsem…
>Hep aynı kalsalar istiyorum ben de. Oğlum büyüyor bu aralar, akadaşlarıyla sözleşip sinemalara gitmeye bile başladı. Bugün yine gitti, etüdü vardı üstelik, girmedi. Bozuldum epeyce, son denemeleri kötü gitti çünkü. Ne fena bir bilsen şu sınavlı sistemler yüzünden çocuğun eğlencesine köstek olmak. Bu sene de geçse de kurtulsak.
>"gülen insan, güzel insandır" derim hep:)) en büyük erdemlerden biridir hayatta kocaman kocaman gülebilmek. hele ki bu neşeyi etraftakilere de bulaştırabiliyorsa… belli ki enerjisi yüksek bir maymunmuş :))her daim gülsün, kendisi büyürken gülücükleri de büyüsün inşallahh
>bize de bulastir 🙂 biz birbirimize bu siralar hep ciddi suratlar yapiyoruz cunku…
>son donemlerde bir hayalim var;kendime is kuracagim kiminle paylassam;sen vergiler ne kadar biliyormusun,kiralar cok pahali,stopaj vergisi var,herkesin cekleri geri donuyor,piyasa cok kotu….ve daha bisuru guclu caydirici cumleler duyuyorum,aklimiz ve mantigimiz en kolay engel koyabiliyor,cozum uretmek,fikir ortaya koymak daha emek isteyen beceriler oldugu icin herhalde olumlu fikirler duymadim yakin cevremden.Korkutarak caydirma ….Don Kisot olasim var.
>Ahahaha, beni de cok guldurdunuz :)) Hep gulun siz e mi :))
>Laracım hep gülsün,mutlu olsun.son paragrafa katılıyorum Selencim.
>Nalan, öptüm seni. Bugüm domatesimi sularken seninle konuştum gene. Anonymous, olur olur. NarincE, o zamanları hayal bile edemiyorum ben. Allah kolaylık versin diyorum :)NzN'cım, sen de hep gül, egoya falan takılma fazla. Sen böyle güzelsin, yüklenme kendine :)Uma'cım, bulaşmış bile galiba. Zira ben çok eğlendim en son yazını okurken :)Ebru, sen akıllı, başarılı ve cesur bir kadınsın. Başkalarının tecrübelerinden faydalanmak güzel tabii ama sen iş planını yaptıysan ve kafana yatıyorsa yürü derim. Başarılar şimdiden. Evren, siz de :))Nihan'cım, teşekkürler. Bütün yavruların yüzünden gülücük eksik olmasın.