>
Anne kız kuaför keyfi ve çiçekli, ışıltılı minik tırnaklar.
Biraz tembellik,
biraz oyun,
bol cilve…
içi bol badem ve aşk dolu, dışı pembe kalplerle süslü minik kekler,
ve keklerden daha lezzetli minik parmaklar…
Çocuklar uyuduğunda fotoğraf makinesiyle başbaşa kalan ben ve aynadan otoportre denemeleri.. Bir de şu netleme işini ve photoshopu çözsem…
Yavuzdoğan Ailesinin Endonezya Macerası 
>Çok güzel bir haftasonu olmuş, her halinden belli. Otoportre net değil belki ama güzel bir poz olmuş. Bu arada photoshop benim için bir rüya . Makinamı çözsem bana yeter diyorum şimdilerde. Ah sanırım yaşlanıyorum artık. Kafam basmıyor bazı şeylere:))
>Ben de oyle, ayni durumdayim. Ama yaslanmamiza daha cok var, ne Photoshoplar ogreniriz biz daha.. 🙂
>Cok guzel fotograflar cocuklar isirmalik, yemek yapamayan birinden! sahane muffinler, sensuel bir selfportre ki ben cok cok begendim, bayagi yaratici gecmis haftasonu…Ogrenme acligi devam daha ogrenecek cok sey var ayni fikirdeyim ama cocuklarin okulda olmasi lazim yoksa bir saniye bos kalamiyorum ben:)
>ne kadar güzel fotoğraflar…en güzeli çocuklar ama…arda nasıl da sevimli bir şey öyle…
>Beste, cok tesekkurler. Simdi cocuklara tas atmayalim lutfen, o seramikleri, harika yemekleri kim yapiyor bakayim? Ebru, cok tesekkurler. Evet, yaa! Benim de Arda'yi surekli yiyesim var. Agzimi sulandiriyor resmen bu cocuk.
>fotoğraf çekmenin ortak tutkumuz olduğunu öğrenmek çok güzel…Güzel fotoğraflarla karşılaşmak da öyle…
>Ben de cok guzel fotograflarla karsilastim sizin blogunuzda 🙂 tesekkur ederim (bu kez kendi adima)