>Uzun zamandir basbasa olabilecegimiz, Tunc’un calismayacagi ve tamamen bizimle olabilecegi bir seyahate cikamamistik. O yuzden, bu tatili ailece aylardir dort gozle bekliyorduk. Belki de tam tatil gibi tatil oldugu icin benim kafamda, oyle hafif bir ruh haliyle hazirlandim ki. Ilk kez liste yapmadan doldurdum bavula elime gelenleri. Mayo, gunes gozlugu, terlik, gunes kremi olsun yeterdi ne de olsa. Gerci kazin ayaginin oyle olmadigi sonradan ortaya cikti ya, neyse, ders oldu bana.

Once Jakarta’dan Guney Sulawesi’deki Makasar’a uctuk. Makasar havalimaninin Jakarta havalimanindan bin kat daha modern, temiz ve guzel olmasina icten ice sinir oldugumu itiraf etmeliyim. Sukarno Hatta havalimanindaki rant ve cikarlar o kadar buyuk ki demek, guvenlik kamerali, duzgun sistemli bir havalimani yapmak kimsenin isine gelmiyor diye dusunduk dogal olarak. Ayri yazi konusu bu Sukarno Hatta Havalimani ya, yasadigim ulkeyi kotulemekten hic hoslanmadigim icin girmiyorum o konulara *.

Makasar’dan ikinci bir ucusla Manado’ya indik. Sabah erkenden evden cikip, oglene burada olmak bana kendimi cok iyi hissettirdi. Dalis noktalarina, Turkiye’den bir koca gunu yolda gecirerek, saat farkindan ve yorgunluktan sersemlemis bir sekilde varmaya alistigimizdan, bu kisa yolculuk bile beni mutlu etmeye yetti tatilin daha en basinda. Manado’dan yaklasik 1 saatlik bir araba yolculugu sonunda otelimize vardik. Aslinda bu yolculuk bence yarim saat surebilirdi ama minicik Manado’da oyle bir trafik var di ki, adim adim ilerleyerek gecebildik bazi yollardan. Ilginc degil mi? Zaten minicik sehir, yap yollari biraz buyuk, insanlar rahat gitsin gidecegi yere.. Neyse gene girmiyorum buralara, bakiniz *

Tatilimizin ilk 4 gununu Bunaken tarafinda (sol taraftaki noktada), kalanini da Lembeh Bogazinda (sag taraftaki noktada) gecirecek sekilde ayarlamisti Tunc. Bunaken’de buyuk baliklari, mercanlari gorecek, Lembeh’te de gozle gorunmeyen kamuflaj ustasi minik yaratiklarin pesine dusecektik. Bu plan dogrultusunda ilk duragimiz Manado’da, Bunaken’in tam karsisindaki Santika Hotel oldu.

Otelimiz yesilin daglardan denize aktigi koylardan birinde, ormanin ortasina kuruluvermisti. Odalara yerlesip, bavullar bosalirken yanima almayi unuttugum bir suru eksik cikti ortaya. Cocuklarin kolluklari, kova ve kurekleri, oda icin sivrisinek kovucu aletler, kulak damlasi, dalis icin isaret cubugu…. Liste yapmaz misin, al bakalim. Neyse ki, Tunc, Manado’da bir alisveris merkezi oldugunu, otelin buraya her gun servisi oldugunu soylerek beni rahatlatti. Gerci itiraf ediyorum, cok da umurumda degildi bu eksikler. Nasilsa odalari ilaclayip sivrisinekten arindirabilirdik, spreyi almayi unutmamistim. Kolluk da olsa guzeldi tabii ama zaten biz baslarinda olmadan cocuklari suya sokmaya hic niyetim yoktu. Kulaklarin ise her dalis gezisinde ariza vermesine alistik ne de olsa, donunce gene antibiyotigi dayardik, ne yapalim yani. Isaret cubugu dalis merkezinde satiliyordu, alirdik bir tane daha, iki tane olurdu, bir Tunc’a, bir bana, ne guzel iste. Benim en cok takildigim, cocuklarin kova kurekleriydi. Santika’da kumsal yoktu ama buradan sonra gidecegimiz otelde cocuklarin oynayabilecegi bir kumsal vardi. O yuzden benim onceligim cocuklara kumda keyifle oynayabilecekleri objeler bulmakti oraya gitmeden once. Yogurt kutusu, kavanoz kapagi bile olsa, birseyler ayarlanmaliydi mutlaka.

Manado, Kuzey Sulawesi’nin baskenti, yaklasik 400 bin nufuslu bir sehir. Halkin buyuk cogunlugu Hristiyan oldugundan heryer, Lara’nin prenses satosu diye tanimladigi, minik, sevimli, gercekten de masallardan cikmis gibi gorunen kiliselerle dolu. Sehrin merkezi kalabalik, dar caddeli ve bence cok sevimsiz olsa da merkezden uzaklastikca yagmur ormanlarinin iyice hayatin icine girdigi, sokaklarinda inek arabalarinin gezdigi, evlerin onca yesillige ragmen saksi saksi ciceklerle suslendigi, sokaklarin cop dolu olmadigi, agaclarin arasindan kiliselerin pembe ve beyaz sivri catilarinin gorundugu sirin bir sehir Manado.

Kuzey Sulawesi, uc buyuk su kutlesinin, Pasifik Okyanusunun, Sulawesi Denizinin ve Hint Okyanusunun birlestigi bir noktada oldugu icin sualti yasantisi acisindan cok hareketli bir nokta. Sadece Bunaken Milli Parkinda 58 farkli mercan turu ve yaklasik 2000 balik turu tespit edilmis. Bu sayilar Bangka ve Lembeh bolgeleriyle birlikte cok daha yukseliyor. Bu buyuk su kutlelerinin bir araya gelmesi guclu akintilari da beraberinde getiriyor. Burada hayatimda ilk kez asagi ve yukari akintilarla karsilastim. Allahtan kulaklarim hassas da, en kucuk basinc degisikliklerini algilayarak seviyemi koruyabildim. Aslinda baliklarin yuzdugu yone gore bu akintilar, icine girmeden once gozlemlenip BC indirilerek yada sisirilerek onlem alinabilir, ideali de budur. Ancak bazi dalislarimizda yatay akinti oyle hizli surukledi ki bizi, baliklari gorup tepki verene kadar kendimizi dikey aktintilarin icinde buluverdik.

Akintilarin gucunun ve mercan yogunlugunun sonucu da bu oldu:


Tunc’a poz verirken asagi in, yukari cik, ayaklarini soyle tut, buraya bak, falan turunden bir suru talebi olur. Ancak burada akintilar oyle gucluydu ve etraf o kadar yogun mercanlarla doluydu ki, hareket ozgurlugumun olmamasindan ve Tunc’un taleplerinden bunalinca ortaya bu poz cikti. Birazcik model kaprisi yapmak da hakkim ama, degil mi? Hep sanatci kaprisi mi cekecegiz canim?
Bunaken dalislari ve fotograflari yarin.